หฤทัยป่วนรัก

'เขา' ว่าที่ประมุขพรรคเสือขาว ที่ต้องมารักษาอาการบาดเจ็บที่วังหลวงในทุกสัปดาห์และได้เจอกับ 'เขา' ขันทีน้อยหน้าตาหล่อเหลา และ 'เขา' คุณชายน้ำแข็งที่แพ้เครื่องหอม 

ความต่างขั้วนี้ทำให้เขาสนใจถึงแม้จะมีสตรีใดมาให้เลือกแต่เขาหาสนใจไม่

"เอ...หรือข้าจะเป็นต้วนซิ่ว?"

'นาง' สตรีที่มาแบบเหนือเมฆ ผู้ไม่มีฉายาใดๆให้เรียกขาน ตกหลุมรักคุณชายรูปงามเข้าอย่างจัง

"แต่เขาจะรับข้าได้เหรอที่...ข้าหล่อเหลากว่าเขา"

สุดแสนจะเสียดายที่ครึ่งชีวิตนั้นเคยอยู่แต่กลางสนามปืนและระเบิดจะมาจีบใครสักคน จึงต้องใช้มาตการ'จีบตามฉบับตระกูลหม่า'

และนางไม่ได้มาคนเดียวให้เปลี่ยวใจ ยังหิ้วสองผู้ช่วยที่จ้องจะถวายเจ้านายให้ชายหนุ่มแทบทุกวัน(?)

"พวกเจ้าทำไมผลักไสข้าไปหาเขานัก"

"แล้วไม่ดีเหรอ"

"ดี"

".........."

************************

"คุณชายข้ามีอะไรจะบอก"

"....."

"ข้าศึกเป็นประโยคบอกเล่า แต่'ข้ารักเจ้า'เป็นประโยคบอกรัก"

"...."

"อั้ยย่ะ! เสี่ยวชิบ!"x2

***************************

"....ข้ารักเจ้า" 

นางหันขวับไปมองผู้พูดแทบจะทันทีแต่ก็เห็นเพียงดวงตามุ่งมั่นของอีกฝ่ายที่มองมาชวนให้ตื้นตันยิ่ง เสียงหวานทุ้มค่อยๆเปร่งถ้อยคำที่เตี๊ยมเอาไว้ก่อนหน้านี้

"เเต่ข้าไม่รู้ว่าท่านจะรับข้าได้ไหมเพราะข้า...." ร่างโปร่งเซไปพิงผนังอย่างอ่อนแรงซึ่งร่างสูงเห็นเช่นนั้นก็รีบเข้าไปประคองพลางกล่าวถามอย่างเป็นห่วง

"เจ้าเป็นอะไร"

"ข้านั้น..."

สูดหายใจเข้าลึกๆเปร่งคำพูดจากใจจริงออกมา

"มีทุกอย่างยกเว้น..อนาคต ดีไปหมดยกเว้น..สติ ท่านรับข้าได้ใช่หรือไม่?"

"..."

อ่า...

เขาคงจะเป็นห่วงนางมากเกินไป